4 κύκλοι τραγουδιών
Μανώλης Λιδάκης
Potrait | 1995
Συμμετοχή με 5 τραγούδια
3ος κύκλος Με τα φτερά του έρωτα
1.Με τα φτερά του έρωτα 03:21
2.Αγγελίτσα 04:17
3.Ελαφάκι 03:27
4.Τραγουδάκι Μελό 03:34
5. Μαρτυρία 04:27
Τάσος Γκρους | Μανώλης Λιδάκης | Ηλίας Κατσούλης | Θοδωρής Γκόνης
Ελαφάκι
Σαν ελάφι που το κυνηγούνε
κυνηγοί και δεν μπορούν να βρούνε
αχ, μικρό μου ελαφάκι
ξεγλιστράς και φεύγεις
και `γω πάω να τρελαθώ.
Σαν σκυλί γυρίζω όλη μέρα
τα ίχνη σου μυρίζω στον αέρα
αχ, μικρό μου ελαφάκι
ξεγλιστράς και φεύγεις
και `γω πάω να τρελαθώ.
Μ’ έχεις κάνει κυνηγό
και ν’ αντέξω δεν μπορώ
στάσου λίγο να σε πιάσω
γιατί πάω να τρελαθώ.
Τ’ όνομά σου είναι φως που καίει
κι ο καημός κερί που σιγοκαίει
αχ, μικρό μου ελαφάκι
ξεγλιστράς και φεύγεις
και `γω πάω να τρελαθώ.
Κι αν το αίμα μου για σένα δίνω
και τον πόνο στη φωτιά σου σβήνω
αχ, μικρό μου ελαφάκι
ξεγλιστράς και φεύγεις
και `γω θ’ αποτρελαθώ.
Με τα φτερά του έρωτα
Με τα φτερά του έρωτα
κι απόψε θα σ’ αγγίξω
και μια βαθιά ραγισματιά
στον ύπνο σου θ’ ανοίξω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη
χωρίς να σε ξυπνήσω
μες στα κλειστά σου βλέφαρα
θα μπω να ξενυχτήσω.
Κι άμα δε νιώσεις τίποτα
και ήρεμα ξυπνήσεις
θα πει πως δε μ’ αγάπησες
ούτε θα μ’ αγαπήσεις.
Τους χάρτες των ονείρων σου
κρυφά θ’ ακολουθήσω
και την κρυφή σου τη ζωή
θα παρακολουθήσω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη
δίπλα σου θα περάσω
σαν άνεμος νυχτερινός
και θα σε ξεσκεπάσω.
Αγγελίτσα
Τζιβαέρι και μινόρε
και παθιάρικο μανέ
θα σου τραγουδώ, κυρά μου,
μέχρι να μας πεις το ναι.
Πρόσωπό μου αγαπημένο
φως γλυκό στη σκοτεινιά
στη ψυχή μας κεντημένο
βελονιά τη βελονιά.
Το κορμί σου αγιασμένο
απ’ το δάκρυ του ντουνιά
γιασεμάκι φυτεμένο
Σμύρνη, Σύρα, Κοκκινιά.
Στο λαιμό σου μια ελίτσα
στο λαιμό μας στεναγμός
ένα όχι σου Αγγελίτσα
μια ζωή ξεριζωμός.
Τραγουδάκι μελό
Μαρτυρία
Θα βάψω τις πατούσες μου
στα κόκκινα με χέννα
σαν πυρκαγιά να καίγομαι
σαν έρχομαι σε σένα.
Θα βρω της Τύρου τις βαφές
την πορφυρή τη σκόνη,
θα πάρω χρώμα άλικο
απ’ του Χριστού τη ζώνη.
Ρούχο, ρούχο, αχ κόκκινό μου ρούχο
κρύψε, κρύψε τις πληγές τις χίλιες που ‘χω.
Θα στρώσω το κρεβάτι μου
με τρυφερό ροδάμι
για να κυλάει το δάκρυ μου
σαν κόκκινο ποτάμι.
Θα βάλω ρούχο πορφυρό
κι ούτε που θα το νοιώσεις
το αίμα το αρχοντικό
όταν θα με πληγώσεις.
Ρούχο, ρούχο, αχ κόκκινό μου ρούχο
κρύψε, κρύψε τις πληγές τις χίλιες που ‘χω.